Gra Maria.

- Taka jest zwykle umiejętność Mudkipa...- powiedziała kobieta. Przyglądasz się niebieskiemu stworkowi. Śpi spokojnie. Za spokojnie. Bardzo cię to dziwi. Gdybyś był na jego miejscu nie mógłbyś spać ze smutku. Po jakimś czasie kładziesz głowę na biurku i zasypiasz...
***
- Elo!- usłyszałeś gruby głos, który cię zbudził. Była 17:00. Twój tata wrócił do domu z ciężkiej pracy. Widząc Mudkipa mocno się zdziwił.
- Osz kurde! Shiny!- wrzasnął.- Pokaż mi pokedexa, synu, przyjrzę mu się.- dodał.

(Uczysz się hiszpańskiego?)

(Nie uczę :> To po włosku, nie hiszpańsku xd)

-Papa!
Uradowany z powrotu starszego, biegnę do pokoju po Pokedexa. Podaję go ojcu i patrzę na niego.
-Wykluł się dzisiaj. Nie uwierzysz co mnie spotkało z Kathriną!
Streszczam tacie historię o państwu Swampertach, o tym, jak musiałem przepraszać, że Pidgeot porwał jajo, a później, gdy je oddał, zaczęło się wykluwać. Skończyłem na tym, że Swamperty porzuciły dziecko, i nie chcąc pozostawić go na pastwę losu, wziąłem do domu.

- Cóż... To smutne...- zaczął. Następnie zeskanował pokemona.- Mhm. Shiny, 1 lvl... JAKA NATURA?! SYNU, TY FARCIARZU! Twój Mudkip jest natury twardej! Nawet nie wiesz, jak rzadka jest taka natura!- krzyknął.

(Cóż... Włoski mi się myli z hiszpańskim xP)

-A co to daje? - pytam z ciekawością. -No i możesz mówić ciszej, głuchy jeszcze nie jestem.
Gdy uzyskam odpowiedź, mówię:
-Idę do dziadka, pochwalę się nowym Pokemonem.
Budzę delikatnie Mudkipa. Biorę go na ramiona i niosę do dziadka. Pukam do drzwi dość głośno. Dziadek jest stary, może nie słyszeć Very Happy

- Jeśli chodzi o naturę, ona potrafi określić charakter pokemona, jego ulubione rzeczy np. do jedzenia... Jego wady i cechy itd. Natura Twarda sprawia, że atak pokemona jest silniejszy, ale specjalny atak jest niski. Takie pokemony lubią ostry smak, ale nie cierpią wytrawnego.- opowiedział.
***
Dziadek otworzył ci drzwi. Momentalnie wszedłeś do mieszkania.
- Oh, widzę, że masz orginalnego pokemona...- wymruczał.- Ja widziałem tylko 3 Shiny pokemony w życiu... Widziałem Shinxa.. Milotica zamrożonego w bryle lodu, odkrytego przez archeologów... I właśnie tego Mudkipa.. Chcesz herbatki?- dodał uśmiechając się lekko.

-Z cytrynką? Jasne!
Usiadłem przy stoliku, oglądając poczynania dziadzia.
-Opowiedz mi, kiedy widziałeś Shiny Shinxa i Milotica?
Gdy dziadek podejmie się opowiadania historii, słucham jej z zaciekawieniem.

Dziadek dał ci herbatę.
- Ahh.. Shixy.. Pamiętam to imię do dziś... On był kiedys moim starterem. Tata podarował mi go na urodziny. Odebrał go od złego trenera, któremu w głowie było tylko to, żeby zostać "MiSzCzEm PoKeMon!!!!!111". Nie dbał o miłość do Shinxa.. W każdym razie ja się nim zająłem. Miałem wtedy 10 lat... Ale parę lat później, gdy miałem 36 lat i przechdzałem się wtedy z Luxrayem po górach, zaatakowało nas stado Mightyhen. Shixy je odgonił. Mnie ponaglał żebym uciekał. Wprawdzie pokonał całe stado Mightyhen, ale odniósł tak poważne rany... że musiałem go uśpić. Ah! Nie będę płakał. To był wspaniały pokemon i wspaniale mi się z nim żyło! Zakopałem go w górach. Jak będziesz chciał, to kiedyś tam pojedziemy i pokażę ci nagrobek. A co do Milotica... Miałem takiego farta, że przechadzając sie po jednej z lodowych jaskiń natrafiłem się na archeologów, którzy wyjmowali zamrożonego w bryle lodu Milotica. Miał on 4 miliony lat! Różnił się od innych Miloticów. Miał dłuższe, cieńsze ciało, dłuższy ale węższy wachlarz i krótsze "brwi". O kolorze nie wspomnę. W każdym razie, eksponat Milotica jest w Muzeum Pewter City w Kanto.- opowiedział babulej.

Biorę herbatę i popijam.
Westchnąłem, gdy dziadziu skończył opowiadać.
-No, no, hardkoro... To znaczy, nieźle!
Po chwili ciszy dodaję:
-Dziadek, dzisiaj śpię u Ciebie. Mogę?
Gdy dziadek się zgodzi, informuję rodziców drogą telefoniczną. Następnie wybieram się do pokoju, który zwykle uchodzi za mój pokój. Kładę na łóżku Mudkipa i bawię się z nim. Trzeba podnieść relacje Very Happy

- A śpij se!- krzyknął dziadek. Zadzwoniłes do mamy i opowiedziałaeś jej o swoim zamierzeniu.
- Dobrze, synku.- powiedziała kobieta. Odłożyłes słuchawkę. Nagle zauważyłeś, że Mudkipa nie ma. Za to słyszysz głośny śmiech z drugiego pokoju. Jak tam docierasz, widzisz bawiącego się Mudkipa z Charizardem.

-Ach, Charizarduś mój kochany! - wołam na widok mojego przyjaciela z dzieciństwa. Rzucam się mu w objęcia, uważając na płonący ogon. -Kopę lat!
Przyłączam się do pokemonowej zabawy, a gdy w jakikolwiek sposób nie będę mógł w niej uczestniczyć, tylko się przyglądam.

- Charrizaaa!- krzyknął zadowolony smok. Nie możesz się przyłączyć do zabawy. Charizard i Mudkip chcą wybudować stosunki między nimi, więc patrzysz na nich.

Kto by pomyślał, że taki duży potwór może bawić się z malutką rybą błotną, myślę. Przez chwilę jeszcze obserwuję poczynania stworków, a zwracam się do Mudkipa:
-Mudkip, jak skończysz to wracaj do tamtego pokoju. Jakby co to Charizard Cię zaprowadzi.
Licząc, że stanie się tak, jak powiedziałem, wracam do pokoiku. Robię cokolwiek, by zabić czas.

Po powrocie do pokoju z nudów zacząłeś gryźć poduszkę na twoim łóżku.
***
Spałeś, z ustami zaciśniętymi na poduszce. Obudziło cię ciche dreptanie i potężne kroki. Następnie zauważyłeś Mudkipa biegnącego na twoje łóżko. Charizard pomógł mu wejść na nie. Następnie wyszedł. Pokemon położył się obok ciebie i zasnął.

Ziewam.
-Jesteś w końcu. - szepczę do Mudkipa. Następnie zwracam się do pokemona dziadka: -Dzięki Charizard. Dobranoc!
Zasypiam, wymyślając w myślach najlepsze sny, na przykład, że leżę z Kathriną w łóżku xD Mam nadzieję, iż nic mi nie przeszkodzi.

W swoim śnie masz 20 lat, jesteś bogaty, masz zarąbistą żonę(Kathrinę) w ciąży(jeszcze nie widocznej) i jesteś właśnie z nią w łóżku. Jesteś młody a masz takie sny! Nagle Kathrina rzuciła ci się na twarz i zaczęła cię po niej lizać. Oddech miała obrzydliwy.. Nagle otworzyłes oczy i odepchnąłeś liżącego cię Mudkipa. Rozejrzałes się po pokoju. Był dzień. Tak szybko!